Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη για το ξεκίνημα νέων, δυναμικών εργατικών κινητοποιήσεων για ενιαία δράση των εργαζομένων προς τη σωστή κατεύθυνση, για μαζική συμμετοχή στα συνδικάτα και στις οργανώσεις τους. Τα 8 χρόνια πολύπλευρης κρίσης, τα οποία έφεραν τη λιτότητα, την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, την ύφεση και τη βίαιη υποβάθμιση των ορών διαβίωσης των εργαζομένων συνηγορούν προς αυτή την κατεύθυνση.
Πριν από μία εβδομάδα η ΓΣΕΕ προχώρησε σε μια άκρως ενδιαφέρουσα εκδήλωση για τα 100 χρόνια από την ίδρυσή της. Σε αυτό το πλαίσιο παρουσίασε έρευνα (η έρευνα διενεργήθηκε από την εταιρία ALCO), από την οποία προέκυψαν κάποια πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Η έρευνα έγινε σε δείγμα 1.500 ατόμων σε όλη την Ελλάδα τον Μάιο του 2018.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, 9 στους 10 εργαζομένους στην Ελλάδα υποστηρίζουν ότι τα τελευταία χρόνια οι αποδοχές, τα ασφαλιστικά και τα εργασιακά δικαιώματά τους έχουν πληγεί. Τα βασικότερα προβλήματα για τους ερωτηθέντες είναι η μείωση των αποδοχών τους (60%) και δεύτερη ακολουθεί η εργασιακή ανασφάλεια που βιώνουν (50%).
Δυστυχώς τα τελευταία 8 χρόνια σημειώθηκε ραγδαία αύξηση των λεγόμενων «φτωχών» εργαζομένων, που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν το ελάχιστο όριο αξιοπρεπούς διαβίωσης. Πρακτικά η εργασιακή θέση τους και οι μισθολογικές απολαβές τους, οι οποίες σε πάρα πολλές περιπτώσεις είναι ο κατώτατος ή και ο υποκατώτατος μισθός, τους διαχωρίζουν από το όριο της απόλυτης φτώχειας.
Ο συνδυασμός της μείωσης μισθών με τις υπέρογκες φορολογικές επιβαρύνσεις οδήγησε σε μια μεγάλη αναδιανομή πλούτου σε βάρος των μισθωτών. Παράλληλα οι εργαζόμενοι έπρεπε να έρθουν αντιμέτωποι και με την κατακόρυφη άνοδο της εργασιακής ανασφάλειας, η οποία έχει σαφές κοινωνικές οικονομικές αλλά και ψυχολογικές προεκτάσεις και η οποία μαρτυρά την εργοδοτική ασυδοσία, τον φόβο και τη συνολικότερη κατάσταση που επικρατεί.
Δυστυχώς οι εργαζόμενοι βρέθηκαν δέσμιοι της αφερεγγυότητας, της αντιεπαγγελματικής και της ανήθικης πρακτικής των εργοδοτών. Το διακύβευμα της διατήρησης της θέσης εργασίας απόκτησε τόσο μεγάλη σημασία, που οι εργαζόμενοι ανέχτηκαν και συνεχίζουν να ανέχονται μια σειρά από αντεργατικές μεταβολές και πρακτικές.
Με την επίσημη ανεργία άλλωστε να βρίσκεται στο 19% –κάποτε άγγιξε και το 28%–, δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική η κατάσταση, καθώς παραμονεύει μια ολόκληρη στρατιά που έχει ανάγκη να εργαστεί προκειμένου να επιβιώσει. Η αυγή της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης βρίσκει τους εργαζομένους βυθισμένους σε ένα βαθύ σκοτάδι από άποψη δικαιωμάτων.
Οι προκλήσεις της νέας εποχής
Στο άμεσο μέλλον οι εργαζόμενοι θα έρθουν αντιμέτωποι με μια σειρά από προκλήσεις στις οποίες πρέπει να απαντήσουν. Η ψηφιοποίηση, που ήδη έχει ξεκινήσει να αλλάζει το τοπίο της εργασίας, η παγκοσμιοποίηση, που σίγουρα δεν είναι καινούργιος όρος, αλλά πλέον δείχνει με τον πιο βίαιο τρόπο ότι ήρθε για να συμπιέσει τους όρους εργασίας προς τα κάτω, και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που αναπροσαρμόζονται στη νέα εποχή, βάζουν τα δικά τους αιτήματα και δικαιωματικά διεκδικούν ένα ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτο μερίδιο για τη σημερινή κατάσταση.
Μπες στον λογαριασμό σου και πρόσθεσε το σχόλιό σου